Uzun bir aradan sonra nihayet yazabiliyorum. Yazacak çoook şey varsa da ne yazık ki zaman yok:( Şükran'a verdiğim sözden dolayı şartlarımı zorlayarak oturabildim şimdi de.
Taşınma maceramızdan başlayayım anlatmaya.
Eveet, 4 ay gecikmeli de olsa nihayet taşındık(hala inanamıyorum:)) Taşınma öncesinde ve sonrasında yaşadığımız, bu kadar da olmaz dedirten aksiliklerden hiç bahsetmeyeceğim. Geldi geçti.
Ufak tefek eksiklerin dışında yerleştik de sayılır. Eve çevreye alışmaya çalışıyorum. Her Allah'ın günü -haftasonuymuş, gecenin bi vaktiymiş, sabahın körüymüş demeden-maruz bırakıldığımız matkap sesi dışında çok da şikayetim yok. 60 dairelik apartmanın sadece 5-6 sına taşınıldı şimdiye kadar:( Bu matkap sesine alışmaya çalışsam iyi olacak:( Oysa taşınırken anlaştığımız nakliye şirketine ait araçları gürültü olur gerekçesiyle saat 10 olmadan sitenin içine bile sokmamışlardı Bahçeşehirde!(Umutla ben Bahçeşehir'i güzel duygularla, özlemle andıkça, Bülent de "yaw ne çabuk alıştınız sosyete muhitine, varoşlara aslınıza geri döndünüz fena mı oldu" diye takılıyor:))
Annem taşınmadan iki hafta önce gelmişti ve yerleşene kadar da beni yalnız bırakmadı sağolsun. O olmasaydı napardım bilemiyorum.

Alpay&Umut

Passaparola oynarlarken objektiflere yakalandılar:)

Tatilin 4 günü Ordudaki görümcemler bizdeydi. Tam da Bülent'in yurt dışında olduğu zamana denk gelmesi kötü olsa da özellikle çocukların kaynaşması açısından çok güzeldi. Çok da iyi anlaştılar maşallah.

Saçlarını kestirdiğimden beri alıştı tokasız hayatın rahatlığına, tokayı görünce arkasına bakmadan kaçıyor:)
Favori oyuncağımız

Görüldüğü üzere koltuğa çıkarken bile yanımızda!


Bebek bakmaktan bitap düşmüş Elif:)

Ayşeçik:)

Hamarat kızım süpürgeyi çalıştırma izni koparabilmek için şirinlik yapıyor

Annenin gözünün içine bakılıp onay bekleniyor..

Onay alındı ve Elif Hanım iş başında.

Evde sofra bezini mutfağa taşıma görevi de Elif'e ait. Başkası götürürse kıyamet kopuyor.

Ev işlerine pek meraklı, eli de çok yatkın maşallah. Bir an önce büyümesini dört gözle bekliyorum:P

Geçenlerde, makinayı çalıştırmamla tekrar kapatmam bir oldu. Nedenine gelince, bizim kuzu kirli -üstelik kakalı- bezinin temizlenmesi için onu da atmış makinaya:) Son anda gördüm. Farketmeseydim herhalde içindeki bütün kıyafetleri atmakla kalmaz, makinayı da kapının önüne koyuverirdim.

Favori kitaplarımız

İçinde hayvan resimlerinin olduğu bu üç boyutlu kitaplar son zamanların gözdesi. Hem çok seviyor hem de ağızlarını kocaman açıp kapayan hayvanlar onu ürkütüyor. Parmağını ağızlarına götürür gibi yapıp hızla çekiyor:)

(Kitapları Amerika'daki öğretmeni hediye etmişti Umut'a başarısından dolayı. Umudi takdir belgesinin yanında bir de onur belgesi getirerek bu yıl da onurlandırdı bizi. İnşallah hep böyle devam eder)

Favori oyuncağımız ve kitaplarımızdan sonra...

*en sevdiğimiz şarkı: düm tek tek:)

*en sevdiğimiz reklam: dido (reklam çıkınca bizim kız da dodilemeye başlıyor:) evde dido bulundursam susması için işe yarayacak mı deniycem:P)

*en sevdiğimiz yarışma: wipe out (abisinin izlerken çok gülmesinden mi yoksa gün içinde kendi yaptığı cambazlıklara benzettiğindenmidir bilinmez!)

*en sevdiğimiz meyva: nar (doğduğundan beri yedirmeyi başaramadığım meyva da muz!)

*en sevdiğimiz yemek: kumpir (yemek sayılırsa)

*en sevdiğimiz çorba: yoğurt çorbası

"Elif Leylamız dün 1.5 yaşını da doldurdu ve kocamaan bir kız oldu!" diyemiycem:) 1.5 yaşını doldurdu doldurmasına da son kontrolümüzde kilomuz hala 9 ve boyumuz 79 çıktı:)

Çok sağlıklı ve çok neşeli ya gerisi de çok umurumda değil aslında.

Eskisine göre daha güzel yiyor. Çok yemek seçmiyor. Kahvaltıyı hiç sevmiyordu şimdi masaya bizimle oturup yumurta, zeytin, peynir, pekmez,.. ne varsa yiyor. Az da olsa severek yemesi hoşuna gidiyor.

Uykumuz da eskisine kıyasla daha derin ve uzun.

Alttaki azılardan sonra üstteki azılar ve köpek dişlerimiz de çıktı. Daha doğrusu çıkmış, çıktıktan epey sonra farkettim. Çok şükür sarsmadan, üzmeden, nasıl çıktıklarını bile anlamadan çok kolay çıktılar.

Zeynosuz olur mu? Olmaaz!:)

Zeynep ve kreşte öğrendiği son şarkı.